Rasy:na literę A

Misia

Nazwa rasy: Aidi
Inne nazwy: Owczarek z Gór Atlas,
Grupa FCI: II
Kraj pochodzenia: Maroko

Historia i pochodzenie:
Potomek dużych azjatyckich psów pasterskich. Rasa ta nie jest spotykana w Polsce.

Użytkowość:
Wykorzystuje się je jako psy stróżujące, zaganiające, pasterskie i myśliwskie. Kiedyś używane do walk jako psy bojowe.

Budowa:
Pies bardzo muskularny, dobrze zbudowany, silny. Jego waga sięga 25 kg, a wzrost waha się pomiędzy 53 - 63 cm.

Charakter / Temperament:
Jest psem ruchliwym, bardzo żywiołowym. Często okazuje swą nadmierną siłę. Uważany za psa inteligentnego, uważnego oraz nie tolerującego obcych. Spojrzenie jego jest czujne, bezpośrednie i zdecydowane, tak jak u każdego psa stróżującego.

Informacje ogólne:
W Maroko istnieje klub, którego zadaniem jest ochrona i propagowanie narodowej rasy jaką jest aidi.

Misia

Nazwa rasy: Airedale Terrier
Inne nazwy: Waterside Terrier
Grupa FCI: III
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Historia i pochodzenie:
Rasa ta powstała w drugiej połowie XiX wieku. Początkowo nazywała się Waterside Terrier, później - Bingley Terrier, a w końcu zmieniono jej nazwę na obecną, pochodzącą od doliny rzeki Aire w hrabstwie Yorkshire.

Użytkowość:

Posiada zdolności łowieckie, co sprawia, że nadaje sie do roli psa gończego, na dziki i lisy, a także jak aporter ptactwa wodnego i polnego. Jego duży wzrost uniemożliwia mu bycie norowcem. Doskonale nadaje się do: pracy jako przewodnik niewidomych, rewelacyjny stróż, obrońca, ratownik, pies lawinowy, pies rodzinny i towarzysz dla dzieci.

Budowa:
Nie gubi włosów, ale należy go strzyc lub trymować, lecz bez przesady.

Charakter / Temperament:
Jest psem bardzo sprytnym, inteligentnym, co często przeraża jego nowych właścicieli. jego ogromna wszechstronność i bystrość umysłu dla wielu ludzi jest barierą do tego, aby nabyć tego psa. Bardzo cierpliwy i niezwykle sympatyczny. Mądry – nie lubi bezczynności. Kocha pracę i współpracę z człowiekiem pod warunkiem, że człowiek wie, jakiego ma psa koło siebie i potrafi mądrze wykorzystać jego rozum i umiejętności. Odporny na choroby, pełen życia i radości, ale nie męczący nadmiernym temperamentem. Czas, który płynie dla tego psa działa tylko na korzyść tej rasy. Jest to terier, który z wiekiem ma coraz bardziej sympatyczny charakter i usposobienie, co rzadko można powiedzieć o tak żywych psach jak teriery czy foksteriery.

Podatność na choroby:
Jest psem odpornym na większość chorób, lecz nie należy lekceważyć złego samopoczucia tego psa.

Informacje ogólne:

Podczas wojen światowych cięzko pracował, jako pies sanitarny i przenoszący meldunki. Jego spryt i inteligencja pozwoliły mu zyskać sławę.

Misia

Nazwa rasy: Alaskan Malamute
Inne nazwy: Mal
Grupa FCI: V
Kraj pochodzenia: USA

Historia i pochodzenie:
złota"Pierwotnie hodowany jako pies pociągowy - sleddog; nazwa pochodzi od plemienia mahlemiut, żyjącego na wyżynach zachodniej Alaski; rodzime psy prawdopodobnie były krzyżowane z większymi psami osadników przybyłych w czasie "gorączki aby je powiększyć celem pozyskania psów do uciągu dużych ładunków. Ostatnie badania DNA potwierdzają, iż jest to jedna ze starszych ras.

Użytkowość:

Chociaż używane są jeszcze jako psy pociągowe (głównie dla rekreacji i w sportach zaprzęgowych), najczęściej Malamuty utrzymywane są dzisiaj jako psy rodzinne oraz reprezentacyjne. Nie spełniają się jako psy stróżujące. W zaprzęgu nie nadają się do biegów sprinterskich, znacznie lepiej sprawdzają się na długich dystansach. Znakomicie radzą sobie z uciągiem znacznych ładunków (nazywane "lokomotywami północy").

Budowa:
Zwarta (kompaktowa); mocny kościec. Szata jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka niż u Syberiana Husky. Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego. Wysokośc waha się od 58 - 63 cm, natomiast waga 35 - 45 kg.

Charakter / Temperament:
Mają opinię przyjacielskich, jednakże maszerzy często mają kłopoty z ich gotowością do bójek z innymi psami. Lubią dzieci oraz są życzliwe w stosunku do obcych.

Podatność na choroby:

Choroby stosunkowo często występujące u tej rasy to: dysplazja stawów biodrowych, częste u ras północnych problemy z oczami (zwłaszcza katarakta, PPM, distichiasis). Gęsta sierść czyni Malamuty wrażliwe na upały, jednak są przystosowane do życia w temp. +30 jak i -30, potrzebują w upalne dni więcej wody, niż psy innych ras oraz możliwości schronienia się w cieniu. W czasie linienia istnieje potrzeba częstszego wyczesywania martwego włosa (podszerstka) gęstym grzebieniem. Wymaga codziennego zaspokojenia swoich dużych potrzeb ruchowo-pociągowych na świeżym powietrzu. Najlepiej jeśli pies ma okazję brać udział w psich sportach tj.: wyścigi zaprzęgów.

Misia

Nazwa rasy: Akita
Inne nazwy: Ahishi inu
Grupa FCI: V
Kraj pochodzenia: Japonia

Historia i pochodzenie:
Akity istniały na Wyspach japońskich 5000 lat temu i towarzyszyły samurajom. Zajmują stałe miejsce w japońskiej mitologii. W japońskiej literaturze akita jest rasą starą i rodzimą, z posiadaniem której wiązały się określone wierzenia. Psy te cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły wielką wartość. Japoński wzorzec rasy pochodzi z 1938 roku. Postanowiono, by w hodowli unikać psów szczególnie masywnych, których wygląd sugerował domieszkę krwi molosów, wprowadzoną na przełomie wieków dla uzyskania psów najlepiej nadających się do walk. Do Polski pierwszą akitę zaimportowano w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka Manatsu-Rei. Natomiast pierwszego akitę w "czystym" japońskim typie, o czerwonej barwie sierści, sprowadzono w 1993 roku z Holandii. Od tamtej pory stale popularność tego psa wzrasta. W USA zainteresowanie tą rasą zaowocowało powstaniem akity amerykańskiej.

Budowa:
Umaszczenie jest białe, czerwone, pręgowane, sezamowe (czyli czerwona sierść z czarnymi końcówkami), beżowe lub rudobeżowe. Każde umaszczenie oprócz białego musi mieć białe znaczenia (urajiro) po bokach kufy, na policzkach, po spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia i ogona, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych. Jego wzrost mierzy od 61 - 67 cm, natomiast waga (suka) 25 - 35 kg (pies) 35 - 45 kg.

Charakter / Temperament:
Akity jako psy myśliwskie cenione są za upór, zawziętość i bezwzględność w walce, a także pasję łowiecką. Jest spokojnym i silnym psem odpornym na surowe warunki pogodowe. To rasa psów niezależnych, mających mocny i zdecydowany charakter. Wymagają konsekwentnego, ale równocześnie i łagodnego prowadzenia. Akita inu jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Przywiązuje się silnie do jednego właściciela. Jest niezawodnym, czujnym stróżem i obrońcą swojej rodziny. W kontaktach z dziećmi jest łagodny i cierpliwy. Wobec innych zwierząt jest mało tolerancyjny.

Podatność na choroby:
Jest łatwy do pielęgnacji, okresy zmiany sierści wymagają zintensyfikowanej pielęgnacji. Potrzebują sporej, dziennej dawki ruchu. Szczenięta powinny od maleńkości mieć kontakt z człowiekiem.

Informacje ogólne:
Akita to historyczny symbol psiej wierności - przykładem jest opowieść o psie Hachiko, który przez prawie 10 lat czekał na powrót swego pana Ueno - nie wiedząc, że ten zmarł nagle w miejscu pracy.

Misia

Nazwa rasy: Akita Amerykańska
Inne nazwy: Duży japoński pies
Grupa FCI: V
Kraj pochodzenia: Japonia

Historia i pochodzenie:
Rasa ta została utworzona oficjalnie w 2000 r. Wywodzi się ona od japońskich akit, wywożonych po II Wojnie Światowej do USA, gdzie w procesie hodowlanym uzyskano zupełnie nową rasę, nazwaną amerykańską akitą.

Użytkowość:

Przodkowie akit służyli do polowań na grubą zwierzynę, a udokumentowana historia rasy rozpoczyna się w wieku VII. Wtedy zmuszony do banicji przed cesarzem Japonii jeden z jego rycerzy znalazł schronienie w prowincji Akita. Postanowił tam stworzyć najsilniejsze i najwaleczniejsze psy. Te cechy pierwotne, które pomogły przetrwać i przyczyniły się do takiej popularności w kraju kwitnącej wiśni, są obecne i cenione u współczesnych przedstawicieli Akit.

Budowa:
Jest to pies o mocnej budowie i dużej masie. Charakterystyczna jest głowa o kształcie dwóch równobocznych trójkątów odwróconych i stykających się ze sobą podstawą. Sierść średniej długości składa się z twardego włosa okrywowego i miękkiego podszerstka. Dwa razy w roku bardzo intensywnie linieje. Jego wysokość sięga od 60 do 70 cm.

Charakter / Temperament:
Są to psy z natury bardzo ciche i czujne. Nieufne wobec obcych. Dość niezależne, wymagają doświadczonego opiekuna. Mogą być agresywne wobec innych psów.

Informacje ogólne:
Do końca 2005 r. rasa ta nazywana była "duży japoński pies", co było efektem protestu japońskich kynologów przeciw nazywaniu tych psów akitami. Od stycznia 2006 r. rasa ta powróciła w klasyfikacji FCI do grupy V, pod nazwą akita amerykańska.

Misia

Nazwa rasy: Alpejski gończy krótkonożny
Inne nazwy: Alpejski jamniko-gończy
Grupa FCI: VI
Kraj pochodzenia: Austria

Historia i pochodzenie:
Psy typu jamniko-gończego występowały na terenie Alp Bawarskich, Alp Austriackich oraz w gryzonii. Rasa powstała na skutek skrzyżowania psów gończych i jamnika. Zanim ustalono standard tej rasy, psy te nie były jednolite pod względem eksterieru, lecz pod względem użytkowości, do której przykładano największą wagę. Wszystkie sprawdzały się na polowaniach w trudnych warunkach górskich. Starania w kierunku opracowania wzorca i otworzenia czystych hodowli zostały zwieńczone założeniem 15 marca 1896 r. w Monachium "Międzynarodowego Klubu Jamniko-Gończych". W dwanaście lat później klub ten rozpadł się tworząc kilka mniejszych jednostek. Przez pażdziernikaFCI Alpejski Gończy został uznany w 1975 r. Obowiązujący standard opublikowano 10 1995 r.

Użytkowość:
Pies używany do polowań w górach, jako posokowiec - do tropienia po "farbie" zranionej zwierzyny grubej oraz jako pies gończy na dziki, zające i lisy. Nadaje się na psa do towarzystwa, choć z powodu swojej użytkowości jest przeważnie w posiadaniu myśliwych.

Budowa:
Ze względu na budowę zewnętrzną tych psów, przypominającą formę pośrednią pomiędzy jamnikiem a psem gończym, zalicza się je do grupy psów jamniko-gończych. Sierść jest krótka i gładka poza szyją i ogonem na którym występuje szczotka. Umaszczenie jest czarne, brązowe, czarne z rudordzawym nalotem, czerwone lub czerwone z czarnymi znaczeniami. Jego wzrost waha się od 36 - 39 cm, natomiast waga 15 - 18 kg.

Charakter / Temperament:
Alpejski Gończy Krótkonożny jest psem wytrzymałym i upartym, odpornym na niekorzystne warunki atmosferyczne.

Informacje ogólne:
Rasa ta w Polsce jest rzadko spotykana, większą popularnością cieszy się w rejonach z których pochodzi, czyli w alpejskich częściach Austrii czy Bawarii

Misia

Nazwa rasy: American Staffordshire Terrier
Inne nazwy: Amstaff
Grupa FCI: III
Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone

Historia i pochodzenie:
Istnieją różne wersje dotyczące powstania rasy. Jedna z nich mówi, że rasa wywodzi się od bullterrierów, psów wyhodowanych do walki z bykami. AKC, a następnie FCI uznały rasę Staffordshire Terrier w 1936 roku. W 1972 roku nazwę zmieniono na American Staffordshire Terrier.

Użytkowość:
Amstaff to pies stróżujący, ale także jest wykorzystywany jako pies do towarzystwa.

Budowa:
American Staffordshire Terrier robi wrażenie psa o dużej sile w stosunku do swojego ciężaru i wzrostu. Jest to pies mocny, umięśniony, a zarazem zwinny i elegancki w ruchu, czujny na sygnały otoczenia. Jest zwarty, o niezbyt długich kończynach, nie podkasany. Głowa: Średniej długości, dobrze wysklepiona. Czaszka szeroka. Wyraźnie widoczne mięśnie policzkowe. Stop wyraźnie zaznaczony, uszy osadzone wysoko. Uszy: Mogą być cięte lub nie. Preferowane są uszy niecięte, które powinny być krótkie, załamane w płatek róży, lub wysoko załamane do przodu. Uszy wyraźnie obwisłe stanowią wadę. Oczy: Ciemne, okrągłe, głęboko osadzone, szeroko rozstawione. Wągrzyca na powiekach jest niedopuszczalna. Kufa: Średniej długości, w części górnej zaokrąglona, o linii wyraźnie opadającej pod oczami. Szczęki silnie zarysowane. Szczęka dolna powinna być mocna, zdolna do silnego chwytu. Wargi: Równe i zwarte, bez odcinków obwisłych. Uzębienie: Górne siekacze dotykają zewnętrznej powierzchni siekaczy dolnych. Trufla: Zdecydowanie czarna. Szyja: Ciężka, nieco wygięta, zwężająca się od łopatek ku nasadzie głowy. Średniej długości. Nie ma podgardla. Tułów: Ramiona silne i umięśnione. Szerokie, ukośnie osadzone łopatki. Górna linia: Grzbiet jest krótki, nieznacznie od kłębu ku zadowi. Zad krótki, łagodnie opadający do nasady ogona. Lędźwie lekko wysklepione. Klatka piersiowa: Żebra dobrze wysklepione, szerokie i płaskie, dobrze związane między sobą. Kończyny przednie rozstawione, aby umożliwić rozwój szerokiej i głębokiej klatki piersiowej. Ogon: Stosunkowo krótki w proporcji do rozmiarów psa, nisko osadzony, wyraźnie zwężający się ku cienkiemu wierzchołkowi. Nie zawinięty, nie powinien być noszony powyżej grzbietu. Nigdy cięty. Kończyny:
o Kończyny przednie: Proste, o silnym, zaokrąglonym kośćcu. Pionowe sródręcze. Brak najmniejszego wygięcia ku przodowi.
o Kończyny tylne: Dobrze umięśnione, o wydłużonych stopniowo zwężających się podudziach, nie wykrzywione ani do środka, ani na zewnątrz. Łapy średniej wielkości, zwarte i dobrze wysklepione. Ruch: Elastyczny, bez kołysania się, nietoczący. W kłusie ruch symetryczny (nieskośny). Szata: Sierść krótka, przylegająca, twarda w dotyku i lśniąca. Maść: Dopuszczalne wszelkie typy umaszczenia, jednolite, kolorowe, i łaciate, choć umaszczenie jednolicie białe, z ponad 80% przewagą bieli, czarne podpalane brązem i wątrobiane nie znajduje uznania.

Charakter / Temperament:
American Staffordshire Terrier jest dynamicznym, odważnym i energicznym zwierzęciem, stąd ma on dużą potrzebę ruchu. Jego żywotność bardzo przydaje się na wsi, gdzie oczyszcza on teren ze szkodników. Ułożenie tego silnego psa polega na podporządkowaniu go przewodnikowi od szczenięcia. Ma on skłonność do „bójek” ze względu na pierwotne przeznaczenie, toteż szczenięta należy od początku uczyć przyjaznych kontaktów z innymi psami. Amstafy kupione od rozsądnego hodowcy nie są agresywne. Są stróżami łączącymi w sobie siłę buldoga ze zwinnością teriera. Amstaf jest inteligentnym i wiernym psem, wymagającym bliskiego kontaktu z człowiekiem.

Podatność na choroby:
Często występuje u suk urojona ciąża, co prowadzi do nowotworu macicy. Polecana jest sterylizacja u suk, które skończył powyżej dwóch lat.

Informacje ogólne:
Często mylony z rasą American terrier Pit Bul. Błąd ten wynika z faktu, że w USA istnieją dwie organizacje kynologiczne, które uznają inne rasy. Pies może być rejestrowany podwójnie, jako American Staffordshire Terrier i American Pit Bull Terrier, lub pojedynczo. Ponieważ Związek Kynologiczny W Polsce należy do FCI, która uznaje tylko American Staffordhire Terriera, pies zarejestrowany w ZKwP nie może być Pitbullem. American Staffordhire Terriera i American Pit Bull Terrier to rasy psów wywodzących się z tych samych korzeni. Poza charakterem, rasy te są trudne do odróżnienia. Jak pisał R.F.Stratton znany hodowca pitbulli - "prawdziwa różnica między AST i APBT to coś czego nie widać. APBT jest po prostu bardziej gameness, podczas gdy AST cechę tę zatracił". Ponad to wielu hodowców pitbulli (zwłaszcza w USA) krzyżuje linie American Staffordhire Terriera i American Pit Bull Terrier w celu poprawienia eksterieru. Wszelkie odchylenia od cech charakterystycznych, opisanych we wzorcu, stanowia wadę, która musi być oceniona w zależności od stopnia jej występowania. Trufla z wągrzycą; jasne oczy; wągrzyca na powiekach; ogon zbyt długi lub źle noszony; przodozgryz lub tyłozgryz. Samce powinny mieć oba normalnie wykształcone jądra w mosznie

Misia

Nazwa rasy: Amerykański spaniel dowodny
Inne nazwy: American Water Spaniel
Grupa FCI: VIII
Kraj pochodzenia: USA

Historia i pochodzenie:
W Ameryce irish water spaniel krzyżowano z Curly Coated retrieverami oraz prawdopodobnie z angielskimi spanielami wodnymi. W ten sposób został on przystosowany do amerykańskich warunków polowań w wodzie, szuwarach i lasach.

Użytkowość:
Pies wykorzystywany do aportowania ptactwa wodnego, jest także psem stróżującym.

Budowa:
Pies ten od irish water spaniela różni się wielkością i bardziej płaskim, owłosionym ciemieniem oraz mniej wyraźnie zaznaczonym przełomem czołowo-nosowym. waga waha się (suki) 11 - 18 kg (psy) 13 - 20 kg, natomiast wzrost od 38 - 46 cm.

Charakter / Temperament:
Pies tej rasy nie wykazuje agresji, jest rodzinnym psem, akceptującym w zupełności dzieci.

Informacje ogólne:
Psy tej rasy są bardzo rzadko spotykane w Polsce

Misia

Nazwa rasy: Appenzeller
Inne nazwy: Appenzeller sennenhund
Grupa FCI: II
Kraj pochodzenia: Szwajcaria

Historia i pochodzenie:
Jest to jedna z czterech ras szwajcarskich psów pasterskich. Pochodzi ze szwajcarskich Alp, gdzie w okolicach Appenzell dalej można go spotkać jako pomocnika pasterza. Pierwsze udokumentowane opisy tej rasy pochodzą z początku XIX wieku.

Użytkowość:
Jako pies pasterski posiada umiejętność zaganiania stad bydła - zawraca krowy chwytając je za pęciny, jednocześnie unikając uderzenia racicą. Potrafi rozróżnić krowy wchodzące w skład "swojego" stada od innych krów, które przegania. Jest także psem sprawdzającym się jako pies obronny i stróżujący.

Budowa:
Umaszczenie jest czarne lub ciemnobrązowe podpalane z białymi znaczeniami na głowie, piersi, końcach łap i zakręconym na grzbiet ogonem. Włos jest krótki i łatwy w pielęgnacji. Wysokość od 50 - 56 cm, a waga od 20 - 3o kg.

Charakter / Temperament:
Appenzeller jest psem towarzyskim, współpracującym ściśle z człowiekiem. Jego ruchliwość, pewność siebie i szczekliwość są w wykonywanej przez niego pracy atutami. Wobec nie znanych mu osób jest nieufny

Misia

Nazwa rasy: Ariégois
Inne nazwy: Briquet du Midi
Grupa FCI: VI
Kraj pochodzenia: Francja

Historia i pochodzenie:
Kynolodzy francuscy saintongeois Ariégeois uważają za potomka dużego gończego gaskońskiego i gascon. W powstaniu tej rasy udział miały także lokalne briquety. Pochodzi z północnej części Pirenejów, rejonu Ariege. Tam od dawna był wykorzystywany do polowań głównie na zające.

Użytkowość:
Lekka budowa tego psa i doskonały węch sprawiają, że dobrze sprawdza się w polowaniu na drobną zwierzynę w warunkach górskich i suchych.

Budowa:
Umaszczenie białe w czarne łaty z podpalaniem w okolicy policzków, oczu i łap. Mogą występować czarne cętki lecz niezbyt licznie. Wzrost 52 - 56 cm

Misia

Nazwa rasy: Australian Cattle Dog
Inne nazwy: Australian Blue Heele
Grupa FCI: I
Kraj pochodzenia: Australia

Użytkowość:
Rasa należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów zaganiających. Według klasfikacji FCI podlega próbom pracy. Wyhodowany w Australii do pędzenia byda podczas długich i wyczerpujących wypraw na targ.

Budowa:
Australian Cattle Dog jest psem silnym i zwinnym, o masywnej budowie. Wysokość (psy) 40 - 51 cm, (suki) 43 - 48 cm.

Charakter / Temperament:
Jego podstawowymi zaletami są: wytrzymałość i wszechstronność w pracy. Pracuje cicho i często samodzielnie, kontrolując bydło dokładnie i z niewielkim wysiłkiem. Jest sprawny i czujny, mało szczekliwy. W kraju swojego pochodzenia jest popularnym psem rodzinnym.

Misia

Nazwa rasy: Australian Silky Terrier
Inne nazwy: Australian Silky
Grupa FCI: III
Kraj pochodzenia: Australia

Historia i pochodzenie:
Około roku 1820 w Australii Dandie Dimmont Terrier pokrył stalowoniebieską suczkę - terierkę szorstkowłosą. Z powstałego w ten sposób potomstwa, dodając krew australian terrier, McArthur wyhodował w Australii silky teriera.

Użytkowość:
Pies do towarzystwa; według wzorca nadaje się do łowienia szczurów.

Budowa:
Większy i mocniejszy niż Yorkshire Terrier, ma także krótszy włos i ogon kopiowany. Szczenięta mają początkowo szatę barwy czarnej i czarnej podpalanej, następnie zmienia się na stalowoniebieską lub srebrzystopodpalaną. Waga 3,5 - 4,5 kg, natomiast wzrost 23 cm.

Charakter / Temperament:
Australian Silky Terrier jest to pies wesoły, inteligentny, pełen temperamentu. Łatwy do prowadzenia, lubi dużo ruchu. Czujny, ale nie szczekający.

Podatność na choroby:
Nadaje się do życia w mieszkaniach pod warunkiem zapewnienia mu dużego wybiegu. Jedwabista szata wymaga starannej pielęgnacji.

Informacje ogólne:
W Polsce jest rasą mało popularną.